وقتی که عنوان فعال فرهنگی به فردی اطلاق می شود یعنی کسی که در مسیر اعتلای فرهنگ فعالیت می کند، من هم مدعی هستم که دغدغه هایم بیش از ادعاهایم هست البته شاید یک ادعای مضحک و غیر واقع باشد لیکن احساس می کنم دغدغه های زیادی دارم یکی از دغدغه هایی که شاید از دوران نوجوانی با آن همراه بودم یک کلمه هست! ” حق”
براستی حق چیست؟ چرا همه مدعی آن هستند؟ آیا کسی هست که بگوبد آنرا ندارد؟ اما امروز مقوله دیگری هم ذهنم را مشغول کرده است و آن دفاع از حق است
از حق دفاع کردن نه افراط است و نه تفریط ما باید حق را بشناسیم و از آن دفاع کنیم حتی اگر هزاران عنوان و برچسب بر پیشانیمان بزنند.
این روزها کاملا عامدانه برخی جریانات در کشور تمایل دارند موضوع توافق هسته ای ایران با شش کشور را تنها موضوع حیاتی کشور جلوه دهند، هرچند اغراض متفاوتی از این اقدام قابل پیش بینی است لیکن وقتی تکه های متفاوت این پازل کنار هم چیده می شود تصاویر جالبی قابل مشاهده خواهد بود اما چون واقعا این مسأله مهم برای من واجد اهمیت اساسی نیست قصدی برای ورود به آن ندارم لیکن اتفاقات اخیر مجابم کرد که چند سطری بنویسم.
فکر می کنم خیلی ها این روزها گزارش بررسی برجام در کمیسیون تخصصی مجلس را از رسانه ملی دیده باشند و حضور مسئول سابق پرونده هسته ای در مجلس را مشاهده کرده باشند علی رغم اینکه قویاً و با تأکید فراوان حضور اقای جلیلی در کمیسیون را ناصحیح و غیرضروری می دانستم و باور داشتم میشد بجای حضور حساسیت برانگیز و باشائبه ایشان از بیش ۷۰ متخصص دیگری که در این پرونده اشراف کاملی داشته اند دعوت به عمل آورد که بسیار اثرگذار تر بود لیکن پس از حضور وی در مجلس و با رصد صفحه اول نشریات اصلاح طلب و حامیان دولت تنها طی ده روز گذشته می توان ملاحظه کرد سعید جلیلی تا کنون ۳۵ بار به روی صفحه اول آنها آمده و تیترها و گزارش های تخریبی، تنها پاسخی بوده که حامیان برجام به انتقادات کارشناسی و تخصصی جلیلی داده اند.
به بیان دیگر، در حالی که جلیلی با تمرکز بر متن توافق وین، ایرادات حقوقی، فنی و امنیتی آن را به طور مستند برای نمایندگان ملت تشریح کرده و در پاسخ به سوالات آنها، تاریخچه ای از مذاکرات هسته ای در دوران تصدی خویش بر پرونده هسته ای را نیز بیان کرده و برخلاف تیم مذاکره کننده فعلی هیچ نکته «محرمانه» ای را بین خود و نمایندگان باقی نگذاشته است، حجم عجیب و قابل توجه تخریب های علیه وی آن هم فقط در میان رسانه های مکتوب (نه مجازی و خبرگزاری ها) حامی دولت نشان می دهد دست حامیان برجام تا چه اندازه خالی است و بر این اساس یا تمام متخصصان و کارشناسان باید همسو با دولت یازدهم، چشم بر ایرادات ویرانگر برجام ببندند و از آن حمایت کنند و یا باید موجی از حملات سازماندهی شده در این باره را نسبت به خود پذیرا باشنداما مهم آن است که از حق دفاع کردن نه افراط است و نه تفریط ما باید حق را بشناسیم و از آن دفاع کنیم حتی اگر هزاران عنوان و برچسب بر پیشانیمان بزنند.
با این حال این سوالات پاک شدنی نیست!چه با تهدید چه با تخریب:
-چرا تحریم ها هنوز پابرجاست؟
-چرا اجازه بازرسی های گسترده داده شد که خطر حمله نظامی افزایش یابد؟
-اگر برجام پیروزی بزرگ است چرا دولت و حامیانش از بررسی علنی و عمومی آن نگرانند؟
پ.ن۱: ایکاش نیروهای فعال و دغدغه مند فرهنگی نسبت به موضوع برجام بدون ایجاد حاشیه های جریانات معلوم الحال توجه بیشتری می کردند
پ.ن۲: اقتصاد مقاومتی موضوع اصلی و حیاتی کشور ماست که انه متاسفانه علی رغم تاکیدات فراوان مقام معظم رهبری از سوی جریان مومن انقلابی به شدت مغفول مانده است
پ.ن۳: قضاوت با خودتان
سلام
از نگاه کسانی که اصولاً اعتقادی به فناوری هسته ای ندارن، قطعاً توافق وین فتح الفتوحه !
آسمون ریسمون میبافن که بگن “حق” با ماست …
“یا حق”