امروز بانوی بزرگ اسلام، همسر گرامی رسول خدا و اولین زن مسلمان، بال به سوی بهشت می‏گشاید. امروز یادآور حزنی بزرگ برای پیامبر خداست. اندوهی گران و مصیبتی جان‏سوز در رحلت همسری مهربان و یاوری فداکار؛ زنی مؤمن، عفیف، شجاع و ایثارگر که پیامبر به او بشارت می‏دهند: «ای خدیجه، در حق خود جز نیکی گمان مبر که خدای تعالی هرروز بارها با ملایک خود به تو مباهات می‏کند». سلام خدا بر او و شوی بزرگوارش رسول خدا باد.

خدا در آفرینش تو ای خدیجه، ای بانوی بزرگ، نشان داد که چگونه دل انسان می‏تواند در میان همه تاریکی‏ها و جهالت‏ها روشن و پرنور بماند. نمایاند که چگونه می‏شود در میان همه دنیاپرستی‏ها و با همه قدرت و مکنت، دل از دنیا برید و به آسمان راهی جُست. خدا در وجود تو حقیقت نورانی بودن دل را به تصویر درآورد. دل می‏تواند پر از نور ایمان باشد حتی اگر در عمق دریای جهالت به سر برد و حتی اگر در دنیاخواهی‏ها و مال‏پرستی‏ها اسیر باشد. انسان می‏تواند دل به دنیا نسپرد، اگرچه ثروتمندترین باشد و شهیرترین؛ چنان که خدیجه(س) چنان کرد؛ دنیای بی ارزش را فدا کرد و لایق همسری رسول خدا شد، گرچه سرزنش‏ها شنید که ثروتت را بر باد دادی، امّا او به معدن وجود راه یافته بود.

خدایا ما را در پیروی از آن راستْ‏قامتان مستدام بدار.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *